Σχεδόν ένας στους τέσσερις ανθρώπους με αναπηρία στην ΕΕ δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια είναι υψηλότερο στις χώρες της Βαλτικής και στην Κροατία
Σχεδόν το ένα τέταρτο των ατόμων με αναπηρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, σύμφωνα με την Eurostat.
Χωρίς ένα συμπεριληπτικό περιβάλλον και τις απαραίτητες υποδομές, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν σημαντικά περισσότερες δυσκολίες στο να τα βγάλουν πέρα σε σχέση με τα άτομα χωρίς αναπηρία.
Ωστόσο, οι αριθμοί των αναπήρων που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες είναι μικρότεροι στο Λουξεμβούργο (8 %), τη Γερμανία (11 %), τις Κάτω Χώρες (11,2 %) ή τη Φινλανδία (13,2 %), σύμφωνα με το euronews.
Αντίθετα, στην Ελλάδα (75,5 %) και τη Βουλγαρία (52 %), περισσότερα από τα μισά άτομα με αναπηρία ζουν σε νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας.
Η ύπαρξη εργασίας δεν βγάζει πάντα τους ανθρώπους από τη φτώχεια, είτε έχουν αναπηρία είτε όχι, αλλά συνήθως μειώνει τον κίνδυνο.
Ωστόσο, δυστυχώς, οι θέσεις εργασίας, τα σχολεία, οι υπηρεσίες και οι πληροφορίες δεν είναι πάντα εύκολα προσβάσιμα για τα άτομα αυτά.
Ποσοστό ατόμων που ζουν σε νοικοκυριά τα οποία δήλωσαν ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες να τα βγάλουν πέρα, ανά επίπεδο αναπηρίας, 2024 Πηγή: Euronews
Οι διεκδικήσεις του αναπηρικού κινήματος στον Πρωθυπουργό ενόψει ΔΕΘ
Eιδική, στοχευμένη μέριμνα για την προστασία των ατόμων με #αναπηρία , χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, καθώς και αυξήσεις στα επιδόματα και τις συντάξεις τους διεκδικεί η #ΕΣΑμεΑ από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ενόψει των εξαγγελιών της Κυβέρνησης στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο.
Τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό το δραματικό κύμα ακρίβειας στα προϊόντα, την ενέργεια, τα καύσιμα κ.α., που καθιστά αδύνατη ακόμα και την κάλυψη των βασικών καθημερινών τους αναγκών, εάν ληφθούν υπόψη οι χαμηλές συντάξεις τους και τα πολύ χαμηλά τους επιδόματα και το δυσβάστακτο πρόσθετο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών που πηγάζουν από την αναπηρία/ χρόνια/ σπάνια πάθησή τους.
Η συμπερίληψη μέτρων για να υπάρξει ολοκληρωμένη στήριξη των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, μέσω ενός συνολικού πλαισίου συνδυαστικών οικονομικών μέτρων, το οποίο θα έχει συνέχεια σε βάθος χρόνου, είναι πλέον ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ.
Κοινωνική Προστασία στην Ελλάδα: Οι παροχές για την #Αναπηρία κατατάσσουν τη χώρα στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης
Έρευνα Παρατηρητηρίου Θεμάτων Αναπηρίας της #ΕΣΑμεΑ
Οι δαπάνες για την κοινωνική προστασία, υπό το πρίσμα των πολιτικών της τελευταίας δεκαπενταετίας, αντιμετωπίστηκαν ως δημοσιονομικό φορτίο και όχι ως μέρος της λύσης για έξοδο από την κρίση. Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, που έλαβε χώρα με περιστολή του ¼ των δαπανών κοινωνικής προστασίας το διάστημα 2009-2017, βασίστηκε κυρίως σε μυθεύματα, που ήθελαν την Ελλάδα να δαπανά πολλά σε αυτόν τον τομέα, ενώ η σύγκριση των πραγματικών δεδομένων στο επίπεδο των χωρών της Ε.Ε. αποκαλύπτει το ανυπόστατο αυτών των αιτιάσεων. Παρότι από το 2017 έως το 2022 καταγράφεται σταθερή μικρή ανάκαμψη των συνολικών δαπανών για κοινωνική προστασία, αυτή δεν επαρκεί, ενώ ταυτόχρονα δεν αποτυπώνεται κατ’ ελάχιστο στις δαπάνες για την αναπηρία.
Οι παροχές για την αναπηρία, με όποιον δείκτη και αν μετρηθούν, κατατάσσουν την χώρα μας σταθερά στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης.
Οι δαπάνες προστασίας της αναπηρίας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων υπέστησαν τεράστια περικοπή. Το διάστημα 2012 έως 2015, οι δαπάνες περικόπηκαν σε ποσοστό 42%, ενώ έκτοτε παραμένουν μέχρι και το 2022 σε παρόμοια, εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.
Η «κατά κεφαλήν δαπάνη για παροχές κοινωνικής προστασίας για την αναπηρία σε μονάδες αγοραστικής δύναμης» επιβεβαιώνει επίσης την γενική εικόνα, αφού στην Ελλάδα βρίσκεται το 2022 στο ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο των 215,81 (ΜΑΔ - Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης) ανά κάτοικο (προτελευταία μετά την Μάλτα), που αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 1/3 της ευρωπαϊκής δαπάνης (ΕΕ-27: 672,44).
Μέχρι και το έτος 2022 για το οποίο διαθέτουμε αναλυτικά δεδομένα, οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας για την αναπηρία αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά σε περιοδικές παροχές σε χρήμα και ειδικότερα, σε συντάξεις αναπηρίας (47% της δαπάνης) και σε αναπηρικά επιδόματα (48,7% της δαπάνης). Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι, οι παροχές σε επίπεδο υπηρεσιών υποστήριξης είναι ιδιαίτερα περιορισμένες στη χώρα, και η πρόνοια, μέχρι και το 2022, ήταν σχεδόν ανύπαρκτη σε ότι αφορά ζητήματα στέγασης, βοήθειας σε καθημερινές δραστηριότητες, αποκατάστασης / επαναποκατάστασης.
Το πλήθος των δικαιούχων αναπηρικής σύνταξης καταγράφει συνεχόμενη μείωση από το 2015. Συνολικά κατά το διάστημα 2015-2022 καταγράφονται 26.870 λιγότεροι δικαιούχοι, δηλαδή σημειώνεται μείωση της τάξεως του 20%.
Η επίδραση των κοινωνικών μεταβιβάσεων (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) στη μείωση της φτώχειας των ατόμων με μέτρια και σοβαρή αναπηρία 16-64 ετών για το 2024 φέρνει την Ελλάδα πάλι στη τελευταία θέση, καταγράφοντας τη χειρότερη επίδοση στον συγκεκριμένο δείκτη. Ειδικότερα, μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις το ποσοστό φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων με αναπηρία 16-64 ετών μειώνεται μόλις κατά 5,3 μονάδες, καταλήγοντας να είναι ένα από τα δύο υψηλότερα στην Ευρώπη (Ποσοστό κινδύνου φτώχειας ή/και κοινωνικού αποκλεισμού: Ελλάδα: 48,3%/ Ρουμανία: 48,4%).
Με δεδομένη τη δημογραφική γήρανση που εκ των πραγμάτων οδηγεί σε αύξηση των χρονίων παθήσεων και των αναπηριών, είναι σαφές ότι απαιτείται άμεση αλλαγή πλεύσης και ενίσχυση των κοινωνικών παροχών, με ειδική μέριμνα για τους πλέον ευάλωτους πολίτες. Σήμερα, τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους βιώνουν με τον πλέον δραματικό τρόπο τις επιπτώσεις των πολλαπλών κρίσεων που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες, αδυνατώντας πλέον σε μεγάλο ποσοστό να καλύψουν ακόμα και βασικές καθημερινές ανάγκες διαβίωσης.
Η ανάγκη μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης για την προστασία των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και των οικογενειών τους από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό αποτελεί για την ΕΣΑμεΑ ύψιστη διεκδίκηση και πολιτική προτεραιότητα.
Το πρόσφατο περιστατικό άγριου ξυλοδαρμού ατόμου με ψυχική αναπηρία στα Γλυκά Νερά έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά από περιστατικά βίας ενάντια σε άτομα με αναπηρία σε όλη τη χώρα, αμέσως μετά από τον ξυλοδαρμό ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη από αστυνομικούς στη Μύκονο, από περιστατικά βιασμών και σεξουαλικής βίας σε γυναίκες και κορίτσια με αναπηρία, πολλά γεγονότα που μένουν στην αφάνεια, κρούσματα μισαναπηρισμού και διακρίσεων. Το αναπηρικό κίνημα καταγγέλλει το κύμα βίας και την έλλειψη από πλευράς Πολιτείας προστασίας αλλά και εκπαίδευσης.
Χρειάζεται άμεσα διερεύνηση των περιστατικών και εφαρμογή της νομοθεσίας.
Το κυριότερο;
Το υπουργείο Παιδείας επιβάλλεται να εφαρμόσει ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα και μαθήματα στα σχολεία για τον σεβασμό και τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες και σπάνιες παθήσεις.
Η ΕΣΑμεΑ έχει ήδη καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση στο υπουργείο Παιδείας με τίτλο: «Ενημέρωση -ευαισθητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία».
Η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία με τον ν. 4074/2012 μαζί με το προαιρετικό της πρωτόκολλο.
Σε μια εποχή μεγάλων αβεβαιοτήτων και πολύ - κρίσεων, με τα βασικά δικαιώματα της ζωής και της αξιοπρέπειας να κινδυνεύουν, η Πολιτεία υποχρεούται να προστατέψει τα άτομα με αναπηρία και να εκπαιδεύσει την κοινωνία, τα παιδιά, τους δημόσιους υπαλλήλους του κράτους, να σέβονται την πλέον ευάλωτη κοινωνική ομάδα, τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες και σπάνιες παθήσεις.
Δεν θα ανεχτούμε τη βία εναντίον μας! Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας στη ζωή, τα δικαιώματά μας στην υγεία, την αξιοπρέπεια, αγωνιζόμαστε για ίσα δικαιώματα ενάντια στη βία, τον μισαναπηρισμό και τις διακρίσεις!